De Hoge Raad oordeelt in nog maar eens dat gemeenten in bezwaar en beroep desgevraagd inzicht moeten geven in de gegevens (zoals grondstaffels) die ten grondslag liggen aan de WOZ-waardebepaling.
Die verplichting wordt niet begrensd door art. 40 Wet WOZ (beperkte openbaarmaking). Aan de omstandigheid dat de grondstaffels pas in het hoger beroep zijn verstrekt, heeft het hof de conclusie mogen verbinden de heffingsambtenaar te veroordelen in de proceskosten. De gemeente stelt dat in de bezwaarfase de grondstaffels nog niet raadpleegbaar waren in het softwareprogramma en dus ook niet konden worden verstrekt. Deze klacht is op zichzelf juist, omdat de heffingsambtenaar niet kan worden verplicht informatie te verstrekken die hij zelf niet kan raadplegen. De Hoge Raad wijst er echter op dat als een belanghebbende de werking van een door de heffingsambtenaar gehanteerd softwareprogramma wil controleren en zo nodig wil betwisten, de heffingsambtenaar ervoor moet zorgen dat de keuzes, aannames en gegevens die bij dat softwareprogramma zijn gehanteerd, inzichtelijk en controleerbaar zijn. Op die manier wordt voorkomen dat de WOZ-beschikking, vanuit de belanghebbende bezien, het resultaat is van een "black box". De heffingsambtenaar heeft dat inzicht niet tijdig gegeven, zodat de veroordeling in de proceskosten terecht is.
Makkinga WOZ-Advies heeft de ervaring en expertise om een WOZ-bezwaar op beroep fiscaal-juridisch en taxatietechnisch goed te begeleiden. Aarzel niet en neem contact op